Groetjes uit Ladakh!

Agra, door Elise De Mets

Nog voor de zon aan de horizon verscheen en het licht door de wolken kwam, 

Nog voor de maan weer voor enkele uren afscheid van ons nam.

Op dat moment, heel vroeg op de dag,

Toen menig Indiër nog zijn bed in lag.

Toen, op dat moment, mochten wij de Taj Mahal aanschouwen, 

In volle ochtendgloren, net wat we wouwen.

We hadden een gids die van het gidsen al 45 jaar zijn beroep had gemaakt, 

Hij wist ontzettend veel over de Taj, hij vond hem echt volmaakt.

We zagen de Taj weerspiegeld in het water, 

En ook de Witte Brigade arriveerde niet veel later.

Kevin moest helaas hotelwaarts keren,

Hij heeft zich niet tegen de diarree kunnen weren.

Later werd ook Marijs door ziekte geveld, 

Hij hield zich sterk dus werd hij een echte held. 

In het hotel terug aangekomen,

Hebben we wat lekkers tot ons genomen.

Omdat we allen wel slaap gebruiken konden, 

Hebben we ons bed zonder veel moeite terug gevonden.

Enkele uren later en heel wat energie meer, 

Stonden we klaar, al deed Safira haar hoofdje nog steeds veel zeer.

We namen een tuktuk, taxi, tuktuk en de benenwagen, 

Om ons aan de beleving van Fathipur Sikri te wagen.

We zagen heel wat leed en tegenslag,

Maar kregen van zoveel Indiërs een prachtige lach. 

We werden aangeraakt omwille van onze blanke huid, 

En werden bevangen door geuren en geluid.

In Fathipur Sikri stonden kraampjes vol drinken en eten, 

Het was het einde van de ramadan, kwamen we te weten. 

Met een dubbel gevoel keerden we naar ons hotel terug, 

Deze ervaring hadden we dan ook al achter de rug.

Voor we deze speciale dag afsloten,

Hebben we nog van een heerlijke maaltijd en familie genoten.